Hülya Koçyiğit, TRT 2 ekranlarında yayınlanan “Film Üzere Hayatlar” programında konuklarını ağırlamaya devam ediyor. Programın, bu haftaki konuğu, direktör Yüksel Aksu oldu.
Türk Sineması’nın 70’li yıllarında yıllarda bir sinema seyretmenin toplumsal bir ritüel üzere olduğunu tabir eden Yüksel Aksu, o periyotlarda yoksulluk olsa bile mahrumluk olmadığını söyledi. Aksu ‘’80 yaşındaki ile sekiz yaşındaki çocukla, genç kızların seyredip hayranlıkla baktığı, yakıştırdığı, yakıştırmaya çalıştığı ve birebir anda da elden ele onlarca çay bardağının çabucak ardından adaçayı bardaklarının elden ele dolaştığı bir karnaval cihanı üzereydi. Genel olarak Türkiye’nin her kısmında yaşadığı bir çocukluk yaşadım o yıllarda. Yoksulluk vardı ancak mahrumluk yoktu o vakitler. Yoksulluğa deva bulunabiliyor ancak mahrumluk biten bir şey değil. Daha travmatik bir şey. Bilhassa kasabalarda, küçük mahallelerde olan olmayana, bilen bilmeyene, anlayan anlamayana yeterdi. Biri hasta olunca ambulanstan evvel mahalle yetişirdi. O vakitler mahallenin kendi diyalektiği vardı. Konağın yanına küçük müştemilat onun bir yerine başkası tıpkı okula gidip geliyorlar. Efendim birebir yerde top oynuyorlar, birebir sinemaya gidiyorlar. Bu resen bir eşitlik. Tabiatıyla bir dayanışmayı da içeriyor. Benim filmlerimdeki kalabalıklık biraz oradan gelir. Bir de bizim mesken çok kalabalıktı.’’ dedi.
Küçükken dondurma sattığını ve esnaflıktan öğrendiği şeylerden birinin, kendi yemeyeceği şeyi satmamak olduğunu söyleyen Yüksel Aksu ‘’Kendi seyretmeyeceğim şeyi de çekmem. Keyif alarak çekmem gerekiyor. İşin ciddiyeti ya da kıymeti burada başlıyor. Sinemanın bir zanaat boyutu, bir de sanat boyutu ya da ikisinin geçişimi var. Filmlerimin bana benzemesini istiyorum, onlar benim yavrularım. Ben Star Wars da çekebilirim. Bunun eğitimini aldım. İstenilen bir savaş sinemasını de çekerim. Bir mesleğim olarak sinemacılık var. Bir de ontolojik olarak sinemacılığım var. Yedi yıl dondurmacılık yaptım ve arkadaşlarım basket oynarlarken yutkunurdum. Tahminen onun kompleksi neşet etti, öteki bir yere geldi. Tahminen hikayeleri, oralardan topladım.’’ dedi.
Dondurmam Gaymak sinemasında, çocukluğunu resmettiğini söyleyen ünlü direktör, hislerini seyirci ile paylaşmak için gayret sarf ettiğini belirterek ‘’Güzel mi olur, yeterli mi olur, ödül mü alır, çok mu gişe yapar, düşünmedim. Seyirci ile hislerimi paylaşmak için azami çabası sarf ediyorum. Şunu yapmıyorum: Aşk var mı aşk? Yok. ‘’İyi Makûs Çirkin’’de aşk mı var abi?’’ diyorum yapımcıya. Temel kız, temel oğlan var mı? Yok… Bizde ciğer sote, taze fasulye, kuru fasulye, pilav, yoğurt, mercimek çorba, tas kebap, paça, sütlaç, karpuz ve kavun var abi. Pizza yok. Artık o var mı, bu var mı üzere bu düz ortalama akıllı şeylerden irite oluyorum. Artık son sinemama çalışıyorum. ‘’Kim oynuyor?’’ diyorlar. Ben 4000 tane köylü ile bilmem ne kadar gişe yapmış bir sinema sinemasının direktörüyüm. Sen bana bunu sorma artık. Bana ‘’Ege’de mi geçiyor, sen mi çekeceksin, sen mi yazdın?’’ diye sor, şayet ticari olarak düşünüyorsanız tabi.’’ dedi.
İftarlık Gazoz sinemasının en sevdiği sineması olduğunu söyleyen Yüksel Aksu ‘’İftarlık Gazoz sineması şahsî olarak en sevdiğim sinemam. Lakin sinemalarım benim çocuklarım. Çocuklar ortasında insan ayırım yapamaz, kimisinin uzunluğu kısa, kimisinin uzunluğu uzun olabilir, şişman olur, güzel olur.’’ dedi ve Cem Yılmaz ile ilgili de övgü dolu kelamlar söyledi. Aksu ‘’Cem Yılmaz, özel bir oyuncu. Cem bana nazaran bin yılda bir gelir, bin yılda gelen yeteneklerden. Biraz tez edip dünya starı olması lazım. Bu kumaş bu yetenek ziyadesiyle var. Cem’in iki dünya sineması var. Bu potansiyel Cem’de var. mizah olarak, mimik olarak her türlü var.’’ dedi.
Dijital mecraların bir zenginlik olduğunu belirten Yüksel Aksu ‘’Anlatacağınız şey olduğu sürece bütün bu mecralar zenginliktir. Dijitalin farklı çalışmalara mecra olacağını düşünüyorum. Ulusal televizyonlarda reyting sultası tırnak içinde daima bir estetiği bir ortalamaya zorluyordu. Artık beşerler açıp bakıyor. Yüksel Aksu sineması mi seyretmek istiyor, Spielberg mi izlemek istiyor, Çağan Irmak mı istiyor Hülya Hanım’ı mı istiyor. Dostoyevski uyarlaması mı istiyor. Baksın… Dostoyevski uyarlamasını benim annem beğenmez. Ben artık reyting sultasıyla mecburen ona nazaran estetik kurmak durumundayım. Bu zaten bir estetik demokratikleştirme yaratacaktır diye düşünenlerdenim.’’ dedi.
Kaynak: (BYZHA) – Beyaz Haber Ajansı
